Ogłoszenie

Ascoria

Nowy motylek

Dołączył: 2021-05-13

Liczba postów: 1

Rekrutacja - Ascoria

1. Ile masz lat?
17
2. Twój wzrost.
170
3. Twoja waga: najniższa, najwyższa, obecna.
50, 61, 60
4. Twój cel.
Na razie 48
5. Jak wyglądało Twoje dotychczasowe odchudzanie, a jak wygląda teraz? Jak długo się odchudzasz? Podaj swój zwyczajowy przedział kaloryczny.
Niestety źle... Próbwałam głodówek, prowokowania wymiotów, co później kończyło objadaniem się. Nie potrafię jeść regularnie, ponieważ nie umiem powstrzymać się przed kolejną dokładką. Kiedyś miałam większą motywację do regularnych ćwiczeń, teraz myślę tylko obsesyjnie o tym, że stoję w miejscu z wagą i nie potrafię ruszyć do przodu. Mam tak od 2 -3 lat. Kiedy się odchudzałam nie jadłam więcej niż 1000 kcal, nie licząc dni, kiedy się objadałam. Wtedy bilans sięgał 2500.
6. Czym dla Ciebie jest "pro ana"?
Opanowaniem i kontrolą. Poczuciem, że jest się ponad tym uzależnieniem od jedzenia. Czuję się więźniem. Jedzenie nie daje mi przyjemności, a mimo tego nie potrafię zapanować nad apetytem. Pro ana daje mi nadzieję na to, że w końcu będę mogła kontrolować samą siebie.
7. Czego oczekujesz od forum? I co chciałabyś/chciałbyś na nie wnieść?
Liczę, że nauczę się tu konsekwencji i tego, żeby nie zaczynać znowu "od jutra", chciałabym inspirować się od innych osób, ponieważ to mi daje motywację do utrzymania moich postanowień. O ile będę w stanie, chciałabym to dawać innym w zamian. Odwdzięczać się wsparciem i zrozumieniem.
8. Czy już kiedyś byłaś/eś zarejestrowana na forum o podobnej lub takiej samej tematyce? Jeśli tak, co sprawiło, że już do niego nie należysz?
Nie byłam nigdzie zarejestrowana.
9. Opowiedz coś o sobie [dblpt])
Jestem osobą wrażliwą i ambitną. Wierzę mocno, że wszystko jest możliwe i wszystko może stać się idealne. Mimo, że mam taki sposób myślenia jestem w czasie, gdzie wiele rzeczy przestało mnie zachwycać, a wręcz przeciwnie... czuję się zestresowana i poddenerwowana, kiedy patrzę, na moje hobby, którym jest sztuka. Chciałabym robić wszystko, a nie chce mi się jedynie leżeć w łóżku z nikim nie rozmawiając. Z każdym dniem ustalam sobie, co dzisiaj zrobię, aby podnieść się na nogi, jednak mi się to nie udaje. Utrata wagi to jest coś, co muszę spełnić, ponieważ z czasem myślę o tym coraz bardziej intensywnie i czuję, że niedługo zacznie mnie to doprowadzać do szału. Wiem, że będę szczęśliwsza, kiedy będę chuda.